ثنا
باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه؟! سوگواری ست ،رنگ غصه ، خیسی غم ،
می خورد بر بام خانه ، طعم ماتم . یاد می آرم که غصه ، قصه را می کرد کابوس ، بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لبهای خیسش.
می دویدم، می دویدم ، توی جنگل های پوچی ، زیر باران مدیحه ، رو به خورشید ترانه ، رو به سوی شادکامی .
می دویدم ، می دویدم ، هر چه دیدم غم فزا بود ، غصه ها و گریه ها بود ،
بانگ شادی پس کجا بود؟
این که می بارد به دنیا ، نیست باران ، نیست باران ، گریه ی پروردگار است،
اشک می ریزد برایم.
می پریدم از سر غم ، می دویدم مثل مجنون ، با دو پایی مانده بر ره
از کنار برکه ی خون.
باز باران ، بی کبوتر ، بوف شومی سایه گستر ، باز جادو ، باز وحشت ،
بی ترانه ، بی حقیقت ، کو ترانه؟! کو حقیقت؟!
هر چه دیدم زیر باران ، از عبث پر بود و از غم ، لیک فهمیدم که شادی
مرده او دیگر به دلها ، مرده در این سوگواری…
یک برگ دیگر از تقویم عمرم را پاره می کنم
امروز هم گذشت
با مرور خاطرات دیروز
با غم نبودنت..و سکوتی سنگین
و من شتابان در پی زمان بی هدف
فقط میروم ..فقط میدوم
یاسها هم مثل من خسته اند از خزان و سرما
گرمی مهر تو را میخواهند
غنچه های باغ هم دیگر بهانه میگیرند
میان کوچه های تاریک غربت و تنهایی
صدای قدمهایت را می شنوم اما تو نیستی
فقط صدایی مبهم
قول داده بودی برایم سیب بیاوری
سیب سرخ خورشید
سیب سرخ امید
یادت هست؟؟؟
و رفتی و خورشید را هم بردی
و من در این کوچه های تنگ و تاریک
سرگردانم و منتظر
برگی از زندگی ام را ورق میزنم
امروز به پایان دفترم نزدیکمخسته ام از لبخند اجباری،خسته ام از حرفای تکراری
خسته از خواب فراموشی،زندگی با وهم بیداری
این همه عشقای کوتاه و، این تحمل های طولانـــــی
سرگذشت بی سر انجام گم شدن تو فصل طوفانی
حقیقت پیش رومون بود ولی باور نمیکردیم
همینه روز روشن هم پی خورشید میگردیم.....
من و تو گم شدیم انگار تو این دنیای وارونه
که دریاشم پر از حسرت، همیشه فکر بارونه
سراغ عشقو میگیریم تو اشک گریه آخر
تو دریای ترک خورده میون موج خاکستر
حواسم پرت میشود به فضای تهی میان صندلی ها
خمیده میشوم
دست میبرم به فنجانــی که از خیالم افتاد
جاذبه ای مرا میکشد به آنسوی میزفراتر از مرز نیمکتــی...
خیره میشوم به رفت و آمد نگاه های عاشقانه
همچنان خمیده میمانم در تنهایی ام
میخواهم اشک بریزم که درد دارم
درد دارد تنها در میان جمع ماندن
عجیب بی خبرند از خنده های تلخ من
آنان که نام همراه بر خود نهاده اند
خیال خوشبختــی دارم
درد میکشد
زجر میکشد
اما همچنان رویا میبافد
اینبار مینویسم
اینبار از قلبم مینویسم
و برای تو
و به یاد روز های زیبایمان
و به احترام یادت مینویس
و مینویسم با قلبم که شکست
و دستانم که میلرزد
و به انتظار نشسته
اه میکشد
به انتظار دستانت
و چشمانم میگرید
در انتظار نیم نگاهی حتی از روی ترحم...
مینویسم به یاد هنگامی که رها شدم
ز دستانت که هیچگاه منتظر نبود
اما من هنوز مثل اولین نگاه دوستت دارم
زیبای من!
مثل ستارگانی که به انتظار نگاهت چشم دوخته اند...
تو را دوست دارم!
و این بار مینویسم تا بدانی هنوز میان کوچه های دلم...
رد پای توست
و اگر دیدی منتظر است به انتظار توست
بیدار شو ثنا...........
